Bio

Malarstwo Danuty Nawrockiej – Moje impresje

Wyrafinowanie, subtelność, piękno, precyzja rysunku – takie miałam wrażenie gdy po raz pierwszy zobaczyłam malarstwo Danuty Nawrockiej.

Wyobraziłam sobie, ze Jej obrazy to instrumenty o nieskończonej ilości strun, na których artystka wyraża swoje idee, myśli….. Przesubtelne linie jak pajęczyna, ograniczone wymiarami płótna, przekraczają jego granice, aby kontynuować ich drogę w niezmierzone krainy wyobraźni. Fantasmagoryczne formy rysunku o niezwykłej delikatności, o wyczuwalnych wibracjach i pulsacjach rytmicznych wprowadzają nas w świat niezwykły, niemożliwy do nazwania jak muzyka. Interwencje koloru są akcentami, tworzącymi atmosferę tajemniczości i odczuć porywających nas w labirynt podświadomości i nieznanych sfer….

Niektóre dzieła z daleka wyglądają jak mikrokosmos, oglądane z bliska zdumiewają intensywnością, wewnętrzna organizacja,życiem a także konstrukcja. Obrazy tylko w kolorze przypominają mi świat wyobraźni wielkiego malarza chińskiego, lirycznego abstrakcjonisty Zao Wou-ki.

Twórczość Danuty Nawrockiej dzięki wielkiej wrażliwości artystki i także mistrzowskiemu kunsztowi jej sztuki, budzi wiele refleksji na temat misterium życia i istnienia.

prof. Barbara Marcinkowska
Paryż, 7 sierpień 2015

Danuta Nawrocka’s painting – My impressions

Elaboration, subtle charm and finely delineated details – this is what struck me when I first saw Danuta Nawrocka’s painting.

I get the impression that her paintings are musical instruments with an infinity of strings which the artist plucks or strikes to express her ideas and thoughts…

Extremely subtle lines, much like a spider’s web, limited by the dimensions of canvas, but exceed their tight boundaries in order to continue their way beyond and into the limitless channels of imagination. The hallucinatory image forms of extraordinary delicacy, perceptible vibrations and rhythmic pulsations usher us into unique, indefinable realms – like music.

The interventions of colour are accents that create an atmosphere of mystery and evoke feelings which draw us into the labyrinth of the uncharted spheres of the subconscious…

From a distance, some of her works look like a microcosm. On closer examination, they astonish with intensity, internal organization, liveliness of the design. The artist’s colour scheme reminds me of the imaginary world of the Chinese lyrical abstractionist Zao Wou-ki.

Due to her great sensitivity, as well as masterful craftsmanship, Danuta Nawrocka’s artistic output encourages a lot of reflection on the mystery of life and existence.

prof Barbara Marcinkowska
Paris 7th August 2015

O subtelności

Czym jest wizja? Pewnym syntetycznym, jedynym widzeniem świata otaczającego. Chwila takiego widzenia spływa na człowieka zawsze nieoczekiwanie, jak łaska. Czasami bez żadnego przygotowania, bez jakiejkolwiek jeszcze zdolności wcielenia jej, czasami po wielu latach pracy, jak nagroda zawsze niewspółmierna i nawet niewymierna z włożonym wysiłkiem. Czasami przychodzi ona nieznacznie i ujawnia się powoli i coraz dobitniej w dziele zaczętym bez wizji, czy prawie bez wizji. (124)

Danuta Nawrocka jest osobą niezmiernie skupioną na tym jak zamierza zrealizować swoją kolejną artystyczną koncepcję. Kiedyś zapytałem Danutę – dlaczego jesteś taka spięta? Odpowiedziała – mam dzisiaj performance, a w takich sytuacjach zawsze towarzyszy mi potrzeba izolacji od otoczenia i wewnętrznego skupienia. Obserwując bardzo interesujący rozwój osobowości Danuty Nawrockiej, to wewnętrzne skupienie nazwałbym potrzebą bezwzględnego zasklepienia się w swojej wizji, która – jak napisał, zacytowany na wstępie Józef Czapski – jest jedynym widzeniem świata. Artystka rzeczywiście ma ten swój jedyny ogląd świata, który przekazuje nam w sposób niezwykle subtelny. To jest jej dewiza, którą znam już od kilkudziesięciu lat.

Twórczość Danuty Nawrockiej jest wielotorowa. Artystkę identyfikujemy przede wszystkim z malarstwem, rysunkiem i performance. Jednak jest mniej rozpoznawalny tor, który dotyczy upowszechniania dokonań innych osób. To wszystko składa się na jednorodną całość w taki sposób, iż wszystkie te cztery części tworzą wyrafinowaną i wyrazistą postać. Przede wszystkim, jej subtelność jest tak wyrazista, że aż nadto wyraźnie uwypukla się w kontekście zabiegów wielu twórców, usilnie walczących o to, aby we współczesnych realiach rządzących rynkiem sztuki być zauważonym.

Droga do subtelności Danuty Nawrockiej jest wynikiem wielu codziennych doświadczeń. Życiowych i tych wynikających bezpośrednio ze zmagań z materią sztuki. Malarstwo artystki jest jakby śladowe, zwykle wyzute z koloru, jednak też naznaczane boleśnie brzmiącymi dominantami. To taki bardzo powierzony osąd, przy pierwszym kontakcie z jej działami. Przy bliższym zapoznaniu się z tą twórczością dostrzegamy mnóstwo niuansów, które wędrują po powierzchni obrazów, tkając linearne nawarstwienia, wikłając widza w wiele wzajemnych konotacji myślowych.

Jestem bardzo przekonany, iż Danuta Nawrocka posiada ważny dar do pracy twórczej – umiejętność czerpania nowych energii, a zarazem również inspiracji z wyjątkowego czucia materii. Posiada talent, świadomość twórczą i to co jest również niesłychanie ważne – chęć ustawicznej pracy. Jej każde nowe doświadczenie jest źródłem do kolejnych działań, stąd też wynika rozległość aktywności artystki, w tak różnych dyscyplinach jak malarstwo i performance. Cenię ją za koncentrację na celach, które sobie zakłada. Za wyrazistą umiejętność przeżywania wszystkiego, co ją otacza. Jej poznawanie życia, w nowych jego odsłonach, sprzyja odczuwaniu tego co wartościowe. Patrząc na malarstwo i rysunek Danuty Nawrockiej widać wyraźnie to skupienie, które pozostaje po przesianiu rozmaitych doznań i odrzuceniu tego, co banalne. Delikatność, lekkość i naprowadzanie widza na skojarzenia jest wartością, która porusza i wskazuje odbiorcy w jakich rejonach własnych przeżyć i wyobrażeń powinien szukać swoich dopowiedzeń. Taką cechą powinna charakteryzować się sztuka, która nie zamierza narzucać wszystkiego w jej bezpośrednim kontakcie z odbiorcą. Dla Danuty Nawrockiej twórczość jest przeżyciem osobistym, więc intymnym. Czapski w motcie do jednego z rozdziałów zbioru esejów p.t. „Patrząc” zacytował Antoine’a de Saint-Exupéry, w którym pisarz przekonywał, że artysta musi przede wszystkim żyć, a potem dopiero tworzyć. Tak właśnie postrzegam osobowość artystki.

Najbardziej wyrazistą kwintesencję tej osobowości odnajduję w działaniach performance. W tej dyscyplinie Nawrocka jest uosobieniem twórcy niezwykle skoncentrowanego na szczegółach, potrafiącego budować ciekawe narracje. Aczkolwiek nie jest to sztuka podawana w sposób oczywisty, co jest jej kolejną zaletą. Potwierdza to umiejętność tworzenia wyrafinowanej formy, dostępnej dla odbiorcy, który potrafi wejść do ulotnej lekkości i odwołań do używanych w trakcie działań atrybutów oraz wykonywanych gestów. Danuta Nawrocka w swojej sztuce, rozumianej jako wyrazista całość, wymusza niejako potrzebę wewnętrznego skupienia, które tak bardzo jest dla niej samej charakterystyczne.

prof. Marian Stępak

Toruń

On subtlety

What is vision? – A certain synthetic, individual way of seeing the world. A moment of such creative insight always emerges unexpectedly, like grace. More often than not unanticipated, still with no way of knowing how to make it a reality, sometimes after years of hard work, like a prize, irrational and always incompatible to the effort. Sometimes it comes imperceptibly and it reveals ever so slowly, though more and more distinctly in a creative act which began with no or hardly any vision at all. (124)

Danuta Nawrocka is a person extremely focused on how she intends to realize her next artistic concept. I once asked Danuta, ”Why are you so uptight?”. “I have a performance today and in such situations I’m always accompanied by a need for isolation from the environment and a call for inner concentration”, she said. Having watched Danuta develop as an artist over the years, I could call this inner focus a need for complete absorption in her vision which, following Józef Czapski quoted above, is the ultimate way of seeing the world. Indeed, she has this unique way of looking at the world, which she hints to us in an unusually subtle way. It is her motto which I’ve known for several decades.

Danuta Nawrocka’s creative work is multifaceted. The artist is identified primarily with painting, drawing and performance art. Still, there is yet another less recognizable streak in her, one which relates to popularizing the achievements of other people. It all adds up to one homogenous whole is such a way that all the four parts create a refined and distinctive character. First of all, her subtlety is so pronounced that all too clearly it shows in the context of many other artists’ strenuous efforts to be noticed in today’s realities regulating the art market. Danuta’s route to subtle sophistication is woven with many daily life experiences and those arising directly from the struggle with the matter of art. The artist’s painting is kind of ethereal, usually devoid of colour, but also marked by painfully sounding dominants. This is just a superficial impression one can get at first contact with her works, however on further acquaintance with her creative output, we see a lot of nuances meandering along the outer layers of the paintings weaving linear stratifications, tangling the viewer into a multitude of mutual thought connotations.

I am convinced that Danuta Nawrocka has a very important gift for creative work, that is the ability to draw new energy, as well as inspiration, from her distinct feel of the materials she works with. She has talent, artistic awareness and, which is also extremely important, the desire to work continuously. Each new experience is a springboard for her further action – hence the extent of her activity in such diverse disciplines as painting and performance art. I appreciate her for her focus on the objectives which she sets herself and for her expressive sensitivity to everything she encounters. Going through life, experiencing its new stages is conducive to her embracing what really matters. Looking at the paintings and drawings by Danuta Nawrocka, one can clearly see the focus that remains after sifting through a variety of sensations and the rejection of the banal. Her sensitivity, lightness and ability to guide the viewer toward certain associations are powerful values which show the viewers in which areas of their own experiences and ideas they should look for ways of following the trail. This is what we call art that is not meant to impose anything in its direct contact with the viewer. For Danuta Nawrocka, artistic creation is a personal, intimate experience. In the motto to one of the chapters of his collection of essays ‘’Looking”, Czapski quotes Antoine de Saint-Exupéry to say that an artist should first live a life, as only then can he truly create. This is exactly how I perceive the trademark of Danuta’s personality.

The most expressive essence of her charisma I find in her activity in the area of performance art. In this discipline Nawrocka is a personification of an artist extremely focused on detail and capable of building interesting narratives. However, her artistic creation is not conveyed in a straightforward way, which is yet another advantage. This is proven by her ability to create a sophisticated form, albeit accessible for the viewer who can enter the fleeting lightness, which reflects the attributes and gestures employed in the act of creation. In her artistic endeavors understood as an expressive whole, Danuta Nawrocka somehow makes us feel the need for inner focus, which is so very characteristic for the artist herself.

prof. Marian Stępak

Toruń